Besøk ved Ljungfälleskolan, ein spesialskule i Sverige
I februar 2023 var fem tilsette frå lærar- og vernepleiarutdanninga ved Høgskulen på Vestlandet på besøk ved Linnéuniversitetet. I forbindelse med dette opphaldet fekk dei vitje Ljungfälleskolan, ein spesialskule for elevar med intellektuell eller erverva funksjonsnedsetting
KirstenFlatenTekst og foto
Publisert
Den svenske särskolan
Det svenske skulesystemet er tydelegare differensiert samanlikna med
det norske. Den største ulikskapen er at Sverige har to ulike skulesystem med
ulike læreplanar for desse skulane. Särskolan er retta mot elevar med intellektuell funksjonsnedsetting, som er den svenske termen for utviklingshemming. Elevane må
gjennom ei utgreiing som tilseier at dei fyller krava for å kunne gå i särskolan, og foreldra må ynskje at barna er
elevar der.
Särskolan-systemet har vore under vurdering, og
Carlbeck-komitéen, som vart etablert for å leggje ned särskolan, enda med å arbeide for å forsterke den i sin rapport frå 2004. Her
vart det konkludert med at å få til éin felles skule for alle elevar er ein
utopi. Etter grunnsärskolan kan elevane fortsette på träningsskola og gymnasiesärskola, og gå vidare til särvux, ei utdanning for vaksne med intellektuell funksjonsnedsetting.
Bergjord & Thoren
(2021) påpeikar at särskolan er ein sikkerheitsventil for å lette
presset på den målstyrte ordinærskulen. For å dempe kjensla av ulikskap mellom
skulane skal likevel omgrepet särskola fjernast, og frå juli 2023 er det
anpassad skola som er namnet på skuleforma. Dette er eit initiativ frå
elevane ved särskolan, og viser at det kan ha vore opplevd som
stigmatiserande å vere elev ved ein slik skule.
Det
er på sin plass å nemne at dette todelte skulesystemet vert diskutert i
Sverige. Ikkje alle synest ei inndeling i to skulesystem er naudsynt, og meiner
at det bør kunne leggjast til rette for eitt tilbod for alle elevar innanfor
det same skulesystemet, sidan tilpassing og individualisering uansett er del av
skulen sitt arbeidsområde. Bergfjord & Thorén (2021) påpeikar at
Carlbeck-komitéen har gjort eit forsøk på å dekke krav frå både
Salamanca-erklæringa (prinsipp for opplæring av personar med særskilde behov)
og Pisa-undersøkinga (Programme for International Student Assessment) si
målstyring.
Skulen
Utanpå ser Ljungfälleskolan ut
som nett det han er, ein skule. På innsida ser han òg ut som ein skule, men
vegger og golv er «pepra» med bildestøtte som gjer det enklare for elevane å
orientere seg.
Rektorane
Staffan Johnson og Susanne Morgan påpeikar at struktur er innbakt i alt ved
skulen. Kvar undervisningsøkt er bygd over same rutine, og dette gjeld heile
skulen. På same måte som den visuelle støtta er til stades i kvart klasserom, i
korridorar og i fellesarealet på heile skulen. Tekniske hjelpemiddel finst i
alle klasserom, og særskilt det med å måle tid verkar viktig. Arbeidsøkter er
sette opp i tidsintervall, og her er klokker, tidtakarar og tidsstavar som
viser tida som går. Mykje av elevoppfølginga vert gjort ved individuelle
samtalar, gjerne om korleis eleven har det, kva eleven har oppnådd og kva mål
som er det neste å arbeide mot.
Og så er det sjølvsagt
varm lunsj kvar dag, dette matfenomenet som ikkje har fått fotfeste i Norge.
For å sikre at elevane får variert diett og sunn ernæring, vert menyen rullert
kvar månad med éin vegetarisk rett og éin kjøt- eller fiskerett kvar dag. Ein
dag i veka vel elevane menyen, og då blir det hamburgar eller pizza. Dette
viser vel at det er ein likskap mellom barn i Sverige og Norge.
Fellesskap
Ljungfälleskolan er ein tvillingskule til den ordinære skulen, noko som
inneber deling av uteområde og undervisningsrom for handverk, kroppsøving og
mat – og dei har felles lunsjrom. For nokon elevar er dette eit kjærkome høve
til å treffe vener på tvers av skuletypane, andre elevar føretrekkjer å vere i
det særskilt tilrettelagde uteområdet.
Det
er òg mogeleg å vere elev ved begge skulane. For oss som var på besøk, vart
dette eksemplifisert med elevar som er særskilt gode i idrett, men slit med
teori. Då har eleven kroppsøving med aldersgruppa si på ordinærskulen, og får
teorifaga tilpassa i särskolan. Eller det er elevar som treng støtte i
nokon fag, og tar desse i särskolan, men er elles elevar ved
ordinærskulen. Dette går jo der skulane er tett saman slik som her, men det
blir påpeikt at det ikkje alltid er ein fysisk nærleik mellom dei ulike
skoletypane som gjer dette mogeleg.
Elevar ved särskolan har
rett til skuleskyss, som inneber ein reiseveg på opptil 4 mil for nokon av
elevane.
Elevane
Elevane ved särskolan er
delte inn i grupper etter ferdigheiter og meistring, så aldersspennet i eit
klasserom kan vere fleire år. Det er små grupper, gjerne 5–6 elevar med ein
lærar, og ekstra personale om det trengst. Det vert nemnt elevar som er så
utagerande at det er naudsynt med opptil tre personale. Klasseromma er godt
tilpassa med felles areal der elevane jobbar saman, og individuelle
arbeidsstasjonar er skjerma med lyddempande skiljebrett. Kvart klasserom har òg
ei sitjeanretning med sykkelpedalar for elevar som kjenner at dei har behov for
å røre på seg i løpet av arbeidsøktene.
Ein del av skulen er
tilrettelagd for elevar som treng tettare oppfølging grunna faglege vanskar, og
ein annan del av skulen er lagt til rette for elevar med så store utfordringar
både fysisk og kognitivt at dei har behov for tett oppfølging på dei fleste
område. For elevar med lettare vanskar vert det lagt opp til teoriinnlæring,
der lesing og skriving er del av skulekvardagen. For elevar med større
utfordringar kan det til dømes handle om det å kunne løfte koppen og drikke
utan hjelp. Å klare dette aukar sjølvstende, noko som er grunnleggjande i all
utdanning.
Dei aller fleste av
elevane treng hyppige pausar og gjerne ein
plass å leggje seg nedpå for å kvile gjennom dagen.
Personale
Personalet består av lærarar med
og utan spesiallærarutdanning, og i tillegg elevassistentar med fagutdanning
eller helseutdanning. Å finne lærarar som er utdanna til spesiallærarar, er
utfordrande trass i at svenske utdanningsinstitusjonar har ei eigen lærarutdanning
retta nettopp mot direkte arbeid med elevar med omfattande intellektuell og
fysisk funksjonsnedsetting.
Ved Ljungfälleskolan er
det lite utskifting i personalet, noko som indikerer at det er triveleg å
arbeide ved skulen. Lisa Blommendal, ein av spesiallærarane ved skulen,
arbeider med elevane med dei største behova, noko ho har gjort i 44 år.
Entusiasmen er smittande når ho fortel om fredagsdisko, og at dei har arrangert
hattedag ut frå temaet Dovregubbens hall. Ho fortel at musikken var fengjande
for elevgruppa og inspirerte til rørsle hos alle, både elevar og lærarar. Ho
legg til at elevane gjer store framsteg kvar dag, og ho trekkjer fram at den
ungarske Petø-pedagogikken er ei stor inspirasjonskjelde for mykje av arbeidet
som blir gjort. For å hindre slitasje og frustrasjon hos elevar og personale er
det utvikla ei rulleringsordning, slik at det vert endring i kven som er tett
saman i løpet av veka, og ingen er sette saman to dagar på rad.
Språklege forviklingar
Visst er det mykje likt i norsk
og svensk språk, noko dei gode samtalane under vitjinga viste. Men ved nokre
høve vart det heilt feil. Eit rom merka med lappen «Sinnerummet» på døra vart
av dei norske gjestane oppfatta som eit rom der eleven kunne gå om denne hadde
behov for å kjøle seg ned etter eit sinneutbrot. Det gav ein god lått for
svenskane, for tydinga var nesten omvendt. Rommet var tenkt som eit sanserom
der ein kunne vere for å oppleve stimulans gjennom lys, lyd og tekstur. Dei
svenske lærarane såg litt ekstra på oss når vi nemnde at det var så «rolig» på
skulen. Heldigvis var ein i gruppa kjapp til å skjøna at «rolig» på svensk
tyder morosam. Så her måtte vi ty til «svorsk», og forklare at vi «tyckte det
var så lugnt inne i skolan».
Utfordringar inn mot vaksenlivet
Kvardagen ved denne särskolan er godt
gjennomtenkt. Tiltaka for elevane er individretta og tilrettelagde, og dei har
trygg og tett oppfølging både i undervisninga og friminutta. Men ser ein
skulesystemet i ein større samanheng, kjem det fram at det er innebygd
effektive stopparar for å oppnå eit produktivt og sjølvstendig vaksenliv. Ein
elev som har hatt skulegangen i särskolan har ikkje mogelegheit til å søke seg over til vidare utdanning innanfor
det ordinære utdanningsløpet. Eit vitnemål frå särskolan
kan berre brukast som grunnlag for å søke seg vidare innanfor särskola-systemet.
Det er her det vert
vanskeleg å skjøne kvifor systemet har lagt inn slike hindringar for elevane.
Det vil vere elevar med store læringsutfordringar som med tid og modning
kanskje vil kunne gå inn i ordinære utdanningsløp. Dei vil då kunne ha meir
behov for å bli støtta vidare enn å verte nekta innpass i det systemet som er
med på å opne døra til eit produktivt vaksenliv i samfunnet. Det at denne
elevgruppa har vanskar med å komme inn i arbeidslivet, er felles i begge land,
og her er det behov for at samfunnsmessige ordningar støttar gruppa fram til
eit meir sjølvstendig og produktivt vaksenliv.
Refleksjon
Det er alltid spanande å få kike
inn i og hauste erfaringar frå skular i ulike land, og sjå om det er idéar å ta
med seg inn i eigen praksis. Eller kanskje få bekrefta at også norsk skule har
i seg noko vi skal kjempe for. Eit innblikk i Ljungfälleskolan gav mange tankar
og refleksjonar i etterkant. For elevar med store behov for oppfølging og
omsorg verka dette som rette omgivnader. Også for elevane med lærevanskar verka
skulen som ein støttande arena med tett oppfølging, der det vart gitt god
individuell skulefagleg tilpassing. Men så kjem tanken om at dette bør vel gå
an å få til innanfor ordinær skule. Vårt besøk på denne särskolan har
vist at det er mogeleg å leggje opp til gode innlæringsløp, med tilpassing,
hjelpemiddel og høve til å kvile innimellom. Og så var det den utdanningsvegen
vidare, då, som bør vere open i så mange retningar som mogeleg. -
Denne artikkelen ble første gang publisert i papir og e-bladutgaven av
tidsskriftet Spesialpedagogikk nr. 3, 2023. Hvis du vil lese
flere artikler eller abonnere på tidsskriftet Spesialpedagogikk: Klikk her:
På denne
nettsiden får du også tilgang til Spesialpedagogikks arkiv med tidligere
publiserte utgaver og forfatterveiledningen vår – hvis du ønsker å skrive noe
selv.
Referanse
Bergfjord, A. & Thorén M. (2021). Kampen om särskolan.
Carlbeck-kommitténs utredning av särskolan i fackliga tidningar.
Speciallärarprogrammet med specialisering utvecklingsstörning, Stockholm
Universitet. URL: http://www.diva-portal.org/smash/get/diva2:1563542/FULLTEXT02.pdf
(diva-portal.org)